Sinds 2017 zet UWV weer meer in op persoonlijke dienstverlening voor WW-gerechtigden. Om na te gaan of dit hun kansen op de arbeidsmarkt verbetert en uitstroom uit de WW bevordert, heeft SEO Economisch Onderzoek in opdracht van UWV een experimenteel onderzoek uitgevoerd. Uit een eerdere tussenrapportage van SEO bleek dat voor WW-gerechtigden met een relatief grote afstand tot de arbeidsmarkt als gevolg van dienstverlening het beroep op de WW weliswaar afneemt, maar de werkhervattingskans nauwelijks toeneemt. Deze mensen stromen dus uit de WW, maar niet naar werk. Het gaat daarbij relatief vaak om uitstroom naar de Ziektewet. Dit memo bestudeert deze extra uitstroom naar de Ziektewet.

Dit zijn de belangrijkste bevindingen uit het aanvullende memo:

• UWV wijst zieke WW-gerechtigden die dienstverlening ontvangen erop dat zij zich ziek moeten melden. WW-gerechtigden voor wie dienstverlening van UWV beschikbaar is stromen daardoor vaker door naar de Ziektewet. Dit geldt voornamelijk voor WW-gerechtigden met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt.
• Deze meestal oudere, laagopgeleide mensen keren even vaak terug in de WW als WW-gerechtigden die zonder dienstverlening naar de Ziektewet doorstromen. WW-gerechtigden die als gevolg van dienstverlening naar de Ziektewet afvloeien lijken dus niet sneller te herstellen (en het recht op een Ziektewet-uitkering te verliezen) dan anderen die doorstromen naar de Ziektewet. Met andere woorden: het lijkt er dus níet op dat er als gevolg van dienstverlening relatief gezonde WW-gerechtigden naar de Ziektewet afvloeien.
• Adviseurs bevestigen dit in gesprekken: zij wijzen (alleen) zieke WW-gerechtigden erop dat zij zich bij UWV dienen ziek te melden. Dienstverlening kan op drie momenten tot een ziekmelding leiden. (1) Bij de uitnodiging voor een persoonlijk gesprek, als de cliënt afzegt of niet verschijnt omdat hij/zij ziek is. (2) Tijdens het persoonlijk gesprek, wanneer een adviseur vanuit zijn/haar voorlichtingsfunctie de WW-gerechtigde informeert over de mogelijkheid tot ziekmelding. (3) Bij het monitoren van de sollicitatietaak door de adviseur, wanneer de cliënt aangeeft dat hij/zij niet of te weinig heeft gesolliciteerd omdat hij/zij ziek is.
• Adviseurs geven aan dat de activerings- en informatiefunctie van de dienstverlening positieve gevolgen heeft. Als de zieke WW gerechtigde zich niet had ziekgemeld, was hij/zij niet in ‘de juiste’ uitkering (i.e. uiteindelijk de WIA) terechtgekomen, maar was hij/zij blijven hangen in de WW waar niet altijd de juiste dienstverlening en expertise beschikbaar is.
• Bovendien geven adviseurs aan dat WW-gerechtigden opgelucht zijn wanneer ze horen over de mogelijkheid tot ziekmelding, omdat zij eenvoudigweg niet kunnen solliciteren. En dat de zieke WW-gerechtigde de ‘warme aandacht’ van de adviseur op prijs stelt.

Naast dit memo heeft de evaluatie van de persoonlijke dienstverlening WW drie rapporten opgeleverd. De eerste is een kwalitatieve evaluatie van de effecten van en ervaringen met de persoonlijke dienstverlening WW. De tweede is een tussenrapportage over de effecten van persoonlijke WW-dienstverlening tot en met 12 maanden na instroom in de WW. De eindrapportage bevat de effecten van persoonlijke WW-dienstverlening tot en met 30 maanden na instroom in de WW. De belangrijkste inzichten over de effectmeting WW-dienstverlening zijn samengevat in een UWV Kennisverslag: UKV 2022-5 De effectiviteit van WW-dienstverlening.